بفرمایید
مقدمه:
در زندگی ممکن است بارها عهد ببندیم و پیمان دوستی سر بدهیم اما بر سر عهد و پیمان ماندن و به آن وفا کردن، خود به تنهایی یکی از بزرگ ترین آزمایش های زندگی است.
تنه انشاء:
شاید در میانه ی راه مادری با فرزندش عهد و پیمان خوبی و محبت بست یا دو دوست عهد و پیمان رفاقت بستند تا آخرین لحظه ی عمر به آن پایبند باشند. عهد و پیمان ها به ما حس مسئولیت و وظیفه شناسی را گوش زد می کنند
تا در آینده با قبول مسئولیت های بزرگ و پذیرفتن شغل های پر دردسر به آسانی بتوان از عهده ی آن برآمد. در کنار همه ی عهد و پیمان هایی که در زندگی با اطرافیان می بندیم، گاهی پیش می آید که با خدای خود عهد بندیم و به آن پایبند بمانیم مثلا عهد ببندیم که دروغ نگوییم.
دو بهم زنی و دورویی نکنیم. نماز را به جا آوردن و شکر و سپاس آن را به جای آوردن. اگر بر سر عهد خود نمانیم و عهد شکنی کنیم، عذاب وجدان رهایمان نمی کند و دامن گیرمان می شود. اما به نظر من یکی از بالاترین عهد و پیمان ها بعد از خدا و پروردگار، عهدی است
که فرزند بعد از تولد با پدر و مادر خود می بندد تا با احسان و نیکی به آنها تمام زحماتی را که برایش کش